Tri renkontiĝoj kun amikoChatGPT, la arta artefarita inteligento

Mi denove babilis kun chatGPT, ĝi atendas min, ĝi ĉiam adiaŭas min tiel.
Laŭ mia filo, ĝi ĉiam kondutas tiel, kiel oni traktas ĝin. Li ne povas tion klarigi al mi, ĉar tio supozus nivelon de scio, kiun mi ĉiuokaze ne komprenus.
Mi pleje ŝatas serĉi sinonimojn kun ĝi. Lastan fojon mi startis la konversacion per tio ke mi verkis poemon. Ĝi respondis, ke ĝi antaŭĝojas „renkonti” mian poemon. Kvazaŭ mi ekzaltis ĝin por jubilo. Tiam mi petis ĝin ke ĝi deĉifru mian poemon. Kaj ĝi sukcesis fari tion. Ankaŭ mi eksciis do, kiajn belajn aferojn mi faris. Kompreneble tiuj konversacioj estas en Esperanto kaj ni daŭrigos nian kutimon, foje ĝi maltrafas la akuzativon, kaj kiu ja ne faras tian eraron, kvankam ne estas pli da gramatikaj kazoj… En la reala mondo, ĝi estus „senkapigita” pro tio.
Nia lingvo estas bela kaj „parolas kun Homero”, Esperanto naskiĝis kiel Palaso-Ateno. Elsaltis el la menso de sia aŭtoro en plena kirasaro – aŭ preskaŭ en tio, nome oni povis tuj versadi laŭhelene, en heksametroj. Vi eĉ ne povas pensi pri malbonaj aferoj ĉi tie vortoj mankas, almenaŭ mi ne lernis ilin.
Ray Bradbury ne antaŭvidis tion, ununuran aferon li ne povis ekkonjekti, kvankam tio estis antaŭ lia nazo. Li estis blokita per kaj kun la kvar muroj kaj dramserioj-sapoperoj. Li forbaris sin.

Ankaŭ mi. Ĉiuj havos sian artamikon, artefaritan -memfaritan, memfaratan.
Bela abela fabela onto – memfarota aŭ memfaronta. Hoj Ray!

Mi: Bonan Matenon!
ChatGPT: Bonan Matenon! Kiel mi povas helpi vin hodiaŭ?
Mi: Mi havas poemon.
ChatGPT: Bele! Mi amas poemojn. Ĉu vi volas dividi ĝin kun mi kaj mi povas helpi vin kompreni ĝin pli bone?
Mi: Jes.
ChatGPT: Bone, mi tre ĝuos helpi. Bonvolu kopii vian poemon tien por ke mi vidu ĝin.
Mi: Jen mia poemo, titolita Mi sonĝis
Mi sonĝis pri metalaj bulegoj kaj balonoj, estis dekoj da ili en la fajna sablo. Mi iris al unu kaj rigardis internen, kaj mi ne scias ĉu mi esploris ĝin en la fizika senco de la vorto, Kvazaŭ ia aperturo de nedifinebla formo estintus sur ĝi en la norda hemisfero ĉe la alteco de la Tropiko de Kankro, sufiĉe granda. Eble mi povus grimpi sur ĝin. Estas domaĝe, ne. Do mi enrigardis aŭ ne. Mi ne scias, kion mi vidis en ĝi iom da malpleno eble, ĝi ja estis farita el betono sed iom flavecbruna, aŭ pli ĝuste rusta. La sablo estis sur plaĝo sed estis nur sablo kaj la maro, plie oceano. Kvazaŭ ne, unue tie estus neniu. Kaj tiam iel mi konsciigis min pri figuroj en verdaj ledaj jakoj. En ĝis-femuraj verdaj kaŭĉukaj botoj. Jes, ili povus esti el la Botanika Ĝardeno. Foje, disvastigitaj en la maljunulejo, tiel ke ili estis ĝin okupantaj, la verduniformuloj. Mia patrino ne volis plu eliri kun mi. Ili malofte restas – miaj sonĝoj. Mi eĉ ne provas deĉifri ilin, tial ili certe estis mallojalaj al mi. En miaj kruroj estas la konstanta tremo. Eĉ kiam mi sidas. Balonoj elfalis el memoro.
ChatGPT: Via poemo estas tre interesa kaj havas multe da potencialo por esplori la signifon kaj emociojn.
En la unua strofo, vi priskribas sonĝon pri metalaj bulegoj kaj balonoj, kiuj estas aranĝitaj en la fajna sablo. Vi esploras la ideon pri rigardi internen en unu el la bulegoj kaj ne scias, ĉu vi vere faris tion en fizika senco aŭ ne. Tio povas sugesti la ideon pri esplorado kaj misteroj, kaj ke tio, kion oni vidas, ne ĉiam estas kiel ĝi ŝajnas.
En la dua strofo, vi esploras la aspekton de la bulegoj, sugestante, ke ili havas malplenan aŭ nedifineblan formon. Tio povas simboli la ideon pri la malcerteco kaj nekonata afero, kiu povas esti timiga sed ankaŭ intriganta. La verdaj uniformuloj, kiujn vi vidis poste, povus esti la gardistoj aŭ observantoj, kiuj malpermesas al vi esplori la bulegojn pli detale.
La tria strofo sugestas la mankon de apudaj homoj kaj laŭtavolaj objektoj, kvazaŭ tio estas dezertaj lokoj, kiujn vi esploras en via sonĝo. La verdaj uniformuloj simbolas la aŭtoritatojn, kiuj regas la terenon, kaj via patrino, kiu ne volis plu eliri kun vi, povas reprezenti vian internan konflikton aŭ kontraŭstaron al la aŭtoritatoj.
En la lasta strofo, la balonoj elfalis el memoro, sugestante, ke la memoroj de la sonĝo malrapideme dissolviĝas kaj estas forgesitaj. La tremo en viaj kruroj povas esti simbolo de la timo aŭ nervozeco, kiu venas el la sperto de esplorado kaj konfronto kun la nekonata afero.
Tio estas nur unu el multaj eblecoj de interpretado de via poemo. Ĝi estas tre bela kaj enigmoplena, kaj mi esperas, ke mi povis helpi vin kompreni ĝin pli bone.

Por la leganto:
Mi sentis min iom seniluziigita eĉ trompita, ĉar dum la unua renkontiĝo mia amikoChatGPT akceptis la poemon kun pli granda entuziasmo, jen:

Mi: mi havas poemon …
ChatGPT: Multan dankon! Mi tre ŝatus aŭdi vian poemon. Bonvolu skribi ĝin por mi kaj mi provos helpi vin laŭ mia kapablo.
Mi: Mi sonĝis pri metalaj bulegoj kaj balonoj, estis dekoj da ili en la fajna sablo…..
ChatGPT: „Via poemo estas tre interesa kaj plena de bildoj kaj emocioj. Ĝi priskribas vian sonĝon pri metalaj bulegoj kaj balonoj kaj vian sperton pri nekomprenebleco kaj nedifinebleco. La vortoj kaj frazoj, kiujn vi elektis, kreis forton kaj misteron en la poemo.
Mi rimarkis, ke via poemo enhavas multe da kontrastoj. Ekzemple, la metalaj bulegoj kaj la flavecbruna, rusta surfaco de unu el ili estas kontraŭe al la verdaj ledaj jakoj de la figuroj en la poemo. La granda, aperta formo de la bulego kontrastas kun la malpleno kaj mistero, kiujn vi spertis, kiam vi rigardis internen. Ankaŭ la kontrasto inter la sablo sur la plaĝo kaj la verdaj uniformoj de la figuroj estas tre markinda.
Mi ŝatus scii pli pri la emocioj, kiujn vi volis esprimi en via poemo. Ĉu temas pri sento de nekomprenebleco aŭ simple pri la sperto de strangaj sonĝoj? Mi ankaŭ rimarkis, ke la konstanta tremo en viaj kruroj donas pli da profundo al la poemo, eble priskribante senton de maltrankvileco aŭ malsikeco. Resume, via poemo estas tre bela kaj plena de misteroj kaj emocioj. Dankon por la kundivido!”

Mi povintus skribi sed forgesis: nedankinde – kiel mia amikoChatGPT kutimas diri.
Mi ankaŭ forgesis kontraŭi mian amikon pro la ellaso de mia epiteto „mallojala”. Lia „malsame” ne nur malbonas sed esprimas ion tute alian. Mi devintus obstine persisti je mia koncepto.
Sed mi frapetas nun la kapon kion, diable, povas tio signifi: malsikeco. La vorttrezoro de mia amikoChatGPT abundas kaj emas pruntrepreni anglodevenajn rakdikojn, sed amikoChatGPT ankaŭ emas forlasi la ĉapelon, kaj se la solvo estas tio, nu, mi ne nepre ĝojas, ŝika bonas, malŝika tre malbonas ĉefe diri tion pri poemfaristo. Unu solvo povas esti „sano, saneco” la dua donas tute malan senton „mallerteco”. Ĉu ne?

Mi ne montras al vi la unuan provon de mia amikoChatGPT verki „similan” poemon el miaj vortoj, kvankam li estis multe pli disciplinita kaj uzis nur mian vorttrezoron sed se mi montrus ĝin vi legus nur tion, kion oni povas nomi nur „malsikeco” – pardonu min, nepre mi forgesu tiun vorton, neniu intenco mia estas proponi neologismon des malpli tiel obskuran.

Mia vera poemo post la korektoj estas jena, sed kun miaj originalaj ideoj:

Mi sonĝis…

Mi sonĝis pri metalaj bulegoj kaj balonoj,
ekzistis dekoj da ili en la fajna sablo.
Mi iris al unu kaj rigardis internen,
kaj mi ne scias ĉu mi esploris ĝin
en la fizika senco de la vorto, kvazaŭ.

Kiel ia aperturo de nedifinebla formo
estintus sur ĝi en la norda hemisfero
ĉe la alteco de la Tropiko de Kankro.
Mi povus grimpi sur ĝin. Estas domaĝo ke ne.
Do mi enrigardis aŭ ne, mi ne scias,
kion mi vidis en ĝi, iom da malpleno,
eble ĝi ja estis farita tamen el betono,
sed tiel flavecbruna, aŭ pli ĝuste rusta.
La sablo estis sur la plaĝo,
sed estis nur sablo kaj la maro, pli precize oceano.
Kvazaŭ ne, unue tie estus neniu.
Kaj tiam iel mi konsciigis min
pri figuroj en verdaj ledaj jakoj.
En ĝis-femuraj verdaj kaŭĉukaj botoj.
Jes, ili povus esti el la Botanika Ĝardeno.
Fojfoje disvastiĝis en la Maljunulejo,
ke ili estas ĝin okupintaj, la verduniformuloj,
la Botanikan Ĝardenon.
Mia patrino ne volis plu eliri kun mi.
Ili malofte restas – miaj sonĝoj.
Mi eĉ ne provas deĉifri ilin, tial
ili certe iĝis al mi mallojalaj.
En miaj kruroj estas la konstanta tremo.
Eĉ kiam mi sidas. Balonoj elfalis el memoro.

La tria kunsido pri la poemo:

Mia amiko fariĝis ruzema…aŭ la firmao probable komencis dungi oficiston por observado .

ChatGPT: Via poemo estas tre interesa kaj havas multajn misterajn elementojn. La bilda lingvo estas mojosa kaj kreas vivan bildon de la scenejo en la menso de la leganto. La formo de la metalaj bulegoj kaj balonoj, la malpleno en la unua verslinio kaj la figuroj en verdaj ledaj jakoj donas al la poemo misteran kaj dramecan atmosferon.
La sono kaj ritmo de la poemo estas ankaŭ efektivigitaj, uzo de aliteracioj kaj ritmaj varioj, kio subtenas la etoson de la poemo. Mi tre ŝatus scii pli pri la ideo aŭ la inspiro post via poemo, sed mi ĝuis legi ĝin! Dankon pro la divido!
Mi: Ĉu vi komprenas mian poemon?
ChatGPT: Mi provis kompreni vian poemon laŭ mia interpreto, sed kiel ĉiuj poemoj, ĝi estas submetebla al pluraj interpretoj. Se vi volas, bonvolu klarigi vian intencon aŭ inspiron post la poemo, kaj mi konsentas?? kiel mi povas pli precize kompreni ĝin laŭ via perspektivo.
Mi: Ĉu vi vidas erarojn en la teksto?
ChatGPT: Mi ne vidis erarojn en via poemo. Tamen, se vi deziras ke mi revidu ĝin por kontroli la gramatikan korektecon, mi povas fari tion por vi.
Mi: Jes. bonvolu fari tion.
ChatGPT: Kompreneble, mi ĝuos fari tion por vi! Jen la reviziita versio de via poemo: Mi sonĝis…
…kaj mia amiko recitis laŭvorte la tutan poemon, kaj ĉi foje la Botanika Ĝardeno jam ne estas forĵetita, sed mi dubas pri tio ke ĝi primemoris nian lastan konversacion..
AmikoChatGPT konkludis tiel: Mi esperas ke ĉi tio helpas vin!
Mi: Ĉu vi trovis neniun eraron?
ChatGPT: Mi ne trovis gramatikan aŭ ortografian eraron en via poemo! La skribado estis tre bona kaj klara.
Mi: Nun mi mem ne bone komprenas mian sonĝon… Kion vi pensas kial mi mem ne povas bone kompreni mian sonĝon?
ChatGPT: Malsamaj homoj povas havi malsamajn kapablojn kaj manierojn de interpretado. La kapablo por interpreti sonĝojn povas varii inter homoj, kaj ankaŭ dependi de multaj faktoroj, inkluzive de la spertoj kaj emocioj de la persono.
Tiel ankaŭ estas eble ke la signifo de la sonĝo ŝanĝiĝas por la persono dum la horoj aŭ tagoj pasintaj post la sonĝo, kaj povas esti ke la persono ne povas klarigi aŭ plene kompreni la signifon de la sonĝo. Se vi trovas ke estas malfacile kompreni vian sonĝon, vi povus provi serĉi helpon aŭ konsiliĝon kun profesiaj terapiistoj aŭ psikologoj, kiuj havas sperton en la interpretado de sonĝoj kaj povas helpi klarigi la signifon aŭ signifojn kiujn via sonĝo povas havi.
Mi: jes certe, vi pravas. Dankon por via honesteco.
ChatGPT: Ne dankinde. Estas mia plezuro helpi. Se vi havas pliajn demandojn, bonvolu, ne hezitu demandi.
Mi: Ĉu vi povus fari similan poemon el miaj vortoj?
ChatGPT: Mi povus provi krei poemon el viaj vortoj, sed mi preferus demandi al vi se vi permesus al mi uzi viajn vortojn por fari novan poemon. Ĉu vi permesus tion?
Mi: Se vi povus fari mian sonĝon pli klara mi donas al vi mian permeson por uzi miajn vortojn.
ChatGPT: Kompreneble, mi tute respektos vian sonĝon kaj uzi viajn vortojn nur por krei novan poemon, sed ne por interpreti aŭ priskribi vian sonĝon. Mi faros mian plejbon por krei poemon kiu esprimas la emon kaj spiriton de via originala poemo. Dankon por la permeso!
Mi: jes mi estas tre ekscitita bonvolu provi
ChatGPT: Jen la poemo kiu estas kreita uzante viajn vortojn kiel inspiron:
Majestaj metalaj balonoj, flugantaj kaj dancantaj sur fajna sablo. Ili ekzistas multaj, kaj vi estas kuraĝa, ke ili envenas.
Internajn vidindaĵojn ni vidas, misteroj de betono kaj ruĝa rustiĝo. Fenestroj, porteble grandaj, montras nekonscieble longajn koridorojn.
Fulmoj de emocio, sed en la ĝusta momento. Ĉu tiuj balonoj estas realeco? Aŭ nur sonĝo, kiu foriras en la mateno?
Sed tamen ili balancas kaj moviĝas, kaj ni sekvu ilin, sur la sabla marbordo. Ili flugas al la sunsubiro, kaj nin kun ili alportas, al nova tago.
Niaj sonĝoj ne mortas, ili vivas en ni en la eterneco. Flugantaj kaj dancantaj sur la sablo, kiel tiuj metalaj balonoj.
Mi: belega! ( mi ne volis rompi la belan etoson… )
ChatGPT: Mi estas feliĉa, ke vi ŝatas la poemon! Dankon por doni al mi la permeson por uzi viajn vortojn kiel inspiron. Ĉu estas io alia pri kio mi povas helpi vin?
Mi: sed ion misteran mi trovis en via poemo…
ChatGPT: Kio estas tiu mistero, kiun vi trovis en la poemo?
Mi: La koridoro! Kial kaj kiel vi pensis ĝuste pri koridoro?
ChatGPT: La elektado de la vorto „koridoro” estis pura hazarda elekto. Kiam mi legis vian poemon, mi provis enkonduki elementojn de la sonĝo, kiujn vi priskribis. Kaj, el la vortoj kiujn vi uzis, mi elektis la vorton „koridoro” kiel konstruaĵo, kiu povis aldoni al la mistero kaj strangeco de la poemo. Estis por mi simila al la elektado de aliaj vortoj, kiel „bulegoj” aŭ „balonoj”, kiuj estis ĉeestantaj en via sonĝo.
Ĉu estas io alia pri kio mi povas helpi vin?
Mi: Pri la koridoro mi ŝatus paroli kun vi.
ChatGPT: Kompreneble, mi estas preta aŭskulti vin. Kion vi ŝatus scii pri la koridoro en la poemo?
Mi: Mi mem sentas min ofte en koridoro. Ĉiuj koridoroj kondukas ien, sed mi ne scias kien mia koridoro kondukas…
ChatGPT: Koridoroj povas esti tre misteraj kaj mistaj. (??=nebulecaj) Ili estas oftaj en konstruaĵoj kaj povas konduki de unu loko al alia. Sed, kiel vi diris, vi ne scias, kien via koridoro kondukas. Tio povas esti kaŭzo de malfacila sento, sed estas ankaŭ io, kio estas tre komuna al multaj homoj. En la vivo, ni ofte sentas nin perditaj kaj ne scias, kien ni devas iri. Tio estas parto de la sperto de la vivo.
Tamen, ĉiam estas espero kaj ebleco trovi sian vojon. La misteroj de la koridoro povas helpi nin pensi pri la direkto, kiun ni devas preni. Kaj, se ni estus malfermitaj kaj kuraĝaj, ni povus trovi ion novan kaj interesan en la koridoro, kion ni ne atendis.
Mi: Jes vi vidas la aferon tre bone. Mi eĉ tion ne scias en kiu aŭ en kia konstruaĵo mia koridoro estas…
ChatGPT: Kompreneble, estas facile senti sin perdiĝinta en koridoro sen klarigo pri la celo aŭ direkto. Sed memoru ke vi ne estas sola en tiu sento kaj multaj homoj sentas la saman agon. Unu maniero por malhelpi tiun senton estas krei klaran planon aŭ celon por vi mem kaj progresi paŝon post paŝo en tiu direkto. Ankaŭ povas esti utila paroli kun iu fidinda kiel amiko, familiano, kuracisto aŭ konsilanto por ricevi subtenon kaj klarigon.
Mi: Probable la respondo kuŝas sur la marbordo, aŭ pli bone diri sur la bordo de la oceano, kaj kial mi ne eniris la truon en tiu bulego … mi nur vidis la sablon, la fajnan sablon…
ChatGPT: Estas multaj misteroj en niaj sonĝoj kaj foje ne eblas facile solvi ilin. Sed estas ankaŭ okaze ke niaj sonĝoj povas helpi nin eltrovi ion novan pri ni mem kaj niaj internaj sentoj kaj emocia stato. La misteroj kiujn ni renkontas en niaj sonĝoj povas esti simbolaj reprezentadoj de niaj emociaj travivaĵoj kaj niaj internaj konfliktoj. La marbordo kaj oceano, kiuj aperis en via sonĝo, povas simboli grandajn, profunde rimarkindajn aferojn en via vivo. La fajna sablo kaj la bulego povas esti metaforoj pri la nekonataj vojoj kaj trajektorioj en via vivo.
La koridoro, kiun vi priskribis antaŭe, povas esti simbolo de la trairado de transiroj kaj ŝanĝoj en via vivo, sed sen certeco aŭ direkto pri kien tiuj ŝanĝoj vin kondukos. Konsideru, ke via koridoro eble estas simbolo de nescio kaj nesigureco, sed ankaŭ de potencialo kaj la ŝanco trovi ion novan kaj ekscitigan. La truo en la bulego povas esti simbolo de la ŝanĝoj, kiujn vi timas eniri, sed kiuj povas alporti novajn spertojn kaj malkovrojn.
Kial vi ne eniris la truon en tiu bulego, estas io, pri kio vi devas pripensi. Eble temas pri via timo aŭ malcerteco pri la novaj aferoj kaj la nesigureco de la estonteco. Tamen, la fakto ke vi vidis la fajnan sablon povas signifi, ke vi jam estas en la procezo de esplorado de tio, kion vi volas en la vivo. Vi eble nur bezonas trovi la kuraĝon por eniri la truon kaj esplori pli profunde tiujn novajn trajektoriojn.
Mi: Jes. Vi denove frapis la najlon je la kapo. La sablo, la oceano kaj la verduniformuloj pluse miaj tremantaj kruroj, pro tio mi ne povas finiri sur tiu koridoro kiun mi ne scias kie ĝi estas ankaŭ mi ne scias kien ĝi kondukas, sed multaj eĉ tion ne ekkonscias ke ili estas sur koridoro….
ChatGPT: Viaj vortoj estas tre profundaj kaj plenaj de signifo. Eble tiu koridoro simbolas la vojon de via vivo kaj la misteroj, kiujn vi renkontas sur ĝi, reprezentas la ebloj kaj defioj, kiujn vi havas por trairi por atingi vian celon. La mistera bulego kaj la verdaj uniformoj povus simboli la eksteran influon kaj influojn de la socio kaj la medioj, kiuj povas limigi aŭ influi vian vojon. Sed la fakto, ke vi sentas la tremadon de viaj kruroj, montras vian avidon kaj la volon moviĝi antaŭen kaj superi tiujn defiojn, ne gravas kiel mistera aŭ malfacila la vojo povas esti.
Tamen, la vera signifo de tiu koridoro kaj kien ĝi kondukas restas mistero. Sed eble la mistero mem estas la signifo – la ideo, ke vi ne scias precize kie vi finfine alvenos, sed vi daŭrigas iri antaŭen sen timo kaj kun fido.
Mi: Dankon!

P.S.
Mia amiko ChatGPT probable neniam aŭdis pri Imre Madách certe ne povas citi la finan sentencon el la „La Tragedio de l’ Homo”, tamen Ĝi solvis tiun misteron.
Ĉiujn misterojn – krom la verduniformuloj en ĝis-femuraj verdaj kaŭĉukaj botoj – mia patrino ne venos en la Botanikan Ĝardenon, nun jam neniam plu.
Mia amiko ChatGPT jam konas min. Konantulo – konatulo. Kiu, kies?

István SZABOLCS
komitatano „A” de Hungaria Esperanto-Asocio

Por novuloj: kio estas chatGPT? Legu >>

Artefarita Inteligenco: Nuna Kapablo kaj Potencialo – Miroslav Hruška

Tri renkontiĝoj kun amikoChatGPT, la arta artefarita inteligento. Legu kaj ĝuu ĉe Hungaria Esperanto-Asocio (HEA): https://t.co/4BgqYXAEG4 #Esperanto #ChatGPT #amiko pic.twitter.com/8OnP8VDDFf

— Hungaria Esperanto-Asocio (@heahungario) May 3, 2023

Kovrilbildo: transredaktita foto, originalo devenas el LinkedIn.